Synes oppriktig synd på folk som går arbeidsledige. Dei er nærmast fritt vilt på ein rå arbeidsmarknad . Viss du etter mnd med kjemping i mot NAV dukker det kanskje opp ein jobb. I mange tilfelle så er det NAV
som betaler lønna i mange jobber som blir utlyst, dei betaler i alle fall lønna nokre veker. Mange sleipe arbeidgivere nytter seg av dette . Du er i god tru når du startar i jobben, du er punktlig, du klager ikkje , du jobber bokstavelig
tala nesten «for livet». I alle fall så gjere du så godt du kan, for det vinker jo ein faste jobb der framme. Gløm det..når engasjemaentet er over og du står med huva i hånda inne på arbeidsgivaren sitt
kontor , så får du svært mange ganger beskjed om at dessverre det var nok ikkje deg de hadde bruk for. Verda raser saman rundt deg og du må heim og fortella partneren, sambuaren, kona/mannen din at nei…det gjekk til helsikes
denne gongen også . Om ettermiddagen når ungane kjeme heim så er det å fortella dei at nei..mor/far er dessverre arbeidsledig ennå ei tid. Så det er til å mane
til moderasjon og det blir nok dessverre ei mager jul.
På den arbeidsplassen som du forlet den dagen står de klar til å ta imot ein nye ein/ei på måndag , som dei kan fylle med tomme løfter om at jo det ser
lyst ut for ein faste ansettelse..om nokre mnd. Vi veit korleis det går.
Men det kan jo hende du får eit slags engasjement som ringevikar. Joda vi ringer deg når vi får bruk for deg.. Slik er jo mykje brukt i kommuner der de
kjøre 12% ,18% 30 og 40% stillingar som regel er det kvinner som bekler disse stillingar..helsefagarbeidere, hjelpepleierar. Her er det ingen rådmenn eller slike velsigna ..her er det arbeidsfolk vi snakker om. Rådmenn har jo arbeidskontraktar
som sikre de millionlønningar om dei er på jobb eller ikkje.
Og alt handler jo om prosjekt i dag.. så får du jobb så kan det jo hende det blir i 1,3,6 mnd . Ikkje så mykje å slå i bordet med til banken
det heller når du vil kjøpe deg hus og heim.
Sjøl har eg aldri opplevd dette som no hender i 2019.. Første lange faste jobben eg hadde var på 7 år. Då svingte eg innom Zinken i Odda etter å ha tatt
ein utdannelse og vore i militæret ett år, og kom direkte frå Molde Jazzfestival. Så eg tenkte..skulle kanskje hatt ein jobb? Om ikkje utdannelsen akkurat passa så fekk eg ein flotte inngong i mitt yrkesaktive liv. Kom inn i eit
godt arbeidsmiljø, og tjente ok.
Men dette var på 70tallet, før politikerane og samfunnet ellers hadde tatt knekken på det gode og sikre arbeidsmiljøet, på eit godt tillitsmannsapparat. Då hadde vi politiske
parti som verdsette slike ting og ikkje i beste Se og Hør stil syntes at ein klaps på stumpen i fylla var viktigare enn det overnevnte… Dei såkalla sosialdemokratiske arbeiderpartia har tatt skarpe høgresvingar og har distansert
seg frå den vanlige mann/kvinne.
Som før sagt..dokker arbeidsledige har min fulle sympati.