Jammen ringde det på døra i dag, då eg og støvsugaren var midt i den ukentlege seansen. Vakthunden Dolly hylte og eg var nødt til å slå av sugaren og gå for å åpna.
Utafor stod det
ein yngre kar som var ute etter penger . Han hadde med seg eit skriv med store understrekingar og i katastrofeskrift. Heile slekta var visstnok sjuke, dei unge lei av leukemi og dei eldre hadde tub og det som verre var.
Eg sa, på ikkje
heilt feilfritt engelsk, til han, at eg ikkje var heilt på topp sjølv heller, så eg lurte på om han kunne heller dela litt med meg også viss naboane hadde vore i det spandable hjørna.
Det ville han ikkje, men vi
skilde lag i ein venskapeleg tone og gjekk kvar til vårt. Han gjekk ned bakken og sette seg inn i ein nyare varebil med rare skilt. Eg gjekk inn att til elektroluxen..